Alexia Hartmann, stewardesa: „Są leki, które można skonfiskować w strefie kontroli”.

Ma na sobie biały fartuch, ale też walizkę na kółkach i bilet lotniczy. Alexia Hartmann jest ratownikiem medycznym , czyli osobą towarzyszącą pacjentom, którzy muszą być transportowani samolotami komercyjnymi, nawet na noszach.

Jego praca łączy medycynę ratunkową z bezpieczeństwem na lotniskach, zarządzaniem ubezpieczeniami, a czasem także z krytycznymi sytuacjami w trakcie lotu. To połączenie równie wyjątkowe, co pełne anegdot i wyzwań.

„Nawet jeśli mam pozwolenie, niektóre leki mogą mi zostać odebrane”.

Jednym z mniej znanych aspektów jego pracy jest to, że pomimo posiadania wszystkich niezbędnych uprawnień medycznych, Hartmann musi radzić sobie z ograniczeniami granicznymi dotyczącymi transportu leków . „Są pewne leki, które są zakazane w niektórych krajach i chociaż jestem ratownikiem medycznym i posiadam wszystkie niezbędne zezwolenia, mogą one zostać skonfiskowane na punkcie kontrolnym” – wyjaśnia.

Najbardziej problematyczne są pochodne opioidów , takie jak morfina czy fentanyl. Te silne środki przeciwbólowe, niezbędne do uśmierzenia silnego bólu u niektórych pacjentów, mogą wzbudzić podejrzenia podczas kontroli celnej, jeśli nie zostaną przedstawione odpowiednie dokumenty. A nawet wtedy, czasami to nie wystarcza.

Żadnych strzykawek innych osób ani apteczek pierwszej pomocy w samolocie

Kolejną złotą zasadą , która rządzi jej działalnością, jest to, że „ nie możemy używać sprzętu medycznego w samolotach ”. Choć w nagłych wypadkach może się to wydawać logiczne, Hartmann wyjaśnia, że ​​wszystko, co niezbędne, musi być przy niej od samego początku podróży. Tylko w przypadku „ bardzo poważnego wypadku ” może zwrócić się o pomoc do personelu pokładowego, który jest przeznaczony dla zwykłych pasażerów, a nie do konkretnego transportu medycznego .

Z tego powodu poziom planowania jest niezwykle wysoki . Od zespołu medycznego po transport pacjenta, wszystko musi być zaplanowane przed wejściem na pokład.

Nie podróżuje sama: hotele, taksówki i loty są zorganizowane w najdrobniejszych szczegółach.

W przeciwieństwie do innych pracowników służby zdrowia, logistyka nie leży w jej gestii. „Cały transport organizuje moja firma lub firma ubezpieczeniowa pacjenta” – podkreśla Hartmann. Dotyczy to hoteli, taksówek i lotów. Zajmuje się wyłącznie stroną kliniczną, co pozwala jej na rozdzielenie obowiązków i skupienie się na zdrowiu pacjenta .

Chociaż podróżuje z całym niezbędnym sprzętem, czasami sytuacja może wymagać dodatkowej pomocy. I tu właśnie wkracza załoga samolotu. „ Personel pokładowy jest przeszkolony w zakresie podstawowej opieki nad pacjentem , więc jeśli lecę sama i u mojego pacjenta wystąpi zatrzymanie oddechu , to oni pomogą mi w resuscytacji” – wyjaśnia.

Tego rodzaju wsparcie jest szczególnie istotne podczas długich lotów, gdy życie pacjenta może zależeć od natychmiastowej i skoordynowanej reakcji.

Nosze na pokładzie: tylko w niektórych liniach lotniczych

Hartmann ujawnia również, że niektóre linie lotnicze dysponują specjalnymi noszami , „montowanymi samodzielnie i przymocowanymi do podłogi samolotu”. Takie konstrukcje pozwalają na transport pacjentów na noszach , co jest niezwykle istotne w przypadku repatriacji lub delikatnych sytuacji transferowych.

Dzięki tym zasobom medycyna lotnicza nadal rozwija się jako kluczowa dziedzina w międzynarodowej opiece zdrowotnej , łącząca szpitale, kraje i ludzi dzięki połączeniu wiedzy klinicznej, zarządzania logistycznego i głębokiego poczucia celu.